Leczenie kanałowe (endodontyczne)

W przypadku zaniechania leczenia ubytków próchnicowych bądź w przypadku istnienia bardzo głębokich wypełnień może dojść do obumarcia miazgi lub rozwija się w niej stan zapalny.

Wiąże się to najczęściej z bardzo silnymi dolegliwościami bólowymi, a niekiedy nawet z obrzękiem okolicznych tkanek miękkich. Aby taki ząb można było uratować, wymaga on natychmiastowego leczenia kanałowego. Jest to zawsze leczenie warunkowe i nigdy nie ma się 100 % pewności, że się powiedzie. Jednak ze względu na fakt, iż jest to jedyna aktualnie dostępna na rynku medycznym metoda uchronienia zęba, uratowania go przed usunięciem nie należy tego leczenia zaniechać.

Można taki zabieg przeprowadzić w znieczuleniu miejscowym, aby było on zupełnie bezbolesny. Leczenie prowadzone jest w osłonie, przy użyciu tzw. Koferdamu, co daje gwarancję sterylności, suchości pola zabiegowego. Polega on na usunięciu z kanałów korzeni zębów pozostałości miazgi oraz bakterii i ich toksyn. Kanały opracowywane są przy użyciu narzędzi ręcznych oraz maszynowych przy obfitym płukaniu płynami dezynfekcyjnymi. W trakcie leczenia dokonuje się dokładnego pomiaru długości korzeni zęba za pomocą endometru. Puste, oczyszczone i zdezynfekowane kanały korzeniowe wypełnia się za pomocą gutaperki w postaci ćwieków i dopełnia płynną jej postacią. Na koniec leczenia wykonywane jest kontrolne zdjęcie RTG do oceny poprawności przeprowadzonych zabiegów. Należy pamiętać, że ząb po leczeniu kanałowym, jest zawsze zębem mocno osłabionym (ze względu na konieczność usunięcia dużej ilości tkanek twardych zęba) i wymaga odpowiedniego docelowego zabezpieczenia, które lekarz dobiera indywidualnie do potrzeb pacjenta.

Zaniechanie leczenia endodontycznego oznacza docelowo utratę zęba, zaś prawidłowo przeprowadzone daje szansę zachowania własnego zęba jeszcze przez wiele lat.